چنان عشقت پریشان کرد ما را

که دیگر جمع نتوان کرد ما را

سپاه صبر ما بشکست چون او

به غمزه تیرباران کرد ما را


حدیث عاشقی با او بگفتیم

بخندید او و گریان کرد ما را


چو بربط بر کناری خفته بودیم

بزد چنگی و نالان کرد ما را


لب چون غنچه را بلبل نوا کرد

چو گل بشکفت و خندان کرد ما را



به شمشیری که از تن سر نبرد

بکشت و زنده چون جان کرد ما را



غمش چون قطب ساکن گشت در دل

ولی چون چرخ گردان کرد ما را



کنون انفاس ما آب حیات است

که از غمهای خود نان کرد ما را



مرا هرگز نبینی تا نمیری

بگفت و کار آسان کرد ما را



چو بر درد فداقش صبر کردیم

بوصل خویش درمان کرد ما را



بسان سیف فرغانی بر این در

گدا بودیم سلطان کرد ما را



نسیم حضرت لطفش صباوار

به یکدم چون چون گلستان کرد ما را



چو نفس خویش را گردن شکستیم

سر خود در گریبان کرد ما را



کنون او ما و ما اوییم در عشق

دگر زین پس چتوان کرد ما را

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: